PARK013: Opening Über Mensch

PARK013 nodigt u van harte uit voor de opening van Über Mensch. Op zaterdag 24 augustus om 16.00 uur wordt deze verricht door filosoof Annemarieke Schepers.

De veranderingen in onze tijd gaan snel en zijn ingrijpend. We worstelen met vragen over onszelf, ons welzijn en onze toekomst.

PARK stelde een tentoonstelling samen met kunstenaars die zich in hun werk bezig houden met thema’s als het veranderend mensbeeld en de uitbreiding van het lichaam. Aanleiding voor deze expositie is het symposium Nietzsche and Humanity: Humanism, Posthumanism, Transhumanism, dat half september plaatsvindt op de Universiteit van Tilburg.

Deelnemende kunstenaars:

Stefan Cammeraat (NL) 1993
De onvermijdelijke opstand van onze machines en de daaropvolgende ondergang van het menselijke ras stelt een interessante vraag met betrekking tot het conserveren en preserveren van onze kunstwerken. Zouden robots eveneens een geschikt publiek zijn? Cammeraat acht het noodzakelijk om te overwegen wat er gebeurt met de hoeveelheid kunstwerken die zich opstapelen in museumdepots wanneer de mensheid zijn noodlottige einde heeft bereikt.

Bart Hess (NL) 1984
Het werk van Hess bevindt zich op het snijvlak van vormgeving, mode en beeldende kunst. Hij maakt materiaalstudies, animaties en foto’s waarin de relatie centraal staat tussen mens en materiaal, natuur en technologie. Volgens Bart Hess wordt ons lichaam in toenemende mate een platform voor gevoelige, interactieve technologie. Hij onderzoekt met zijn werk de intieme relatie die materialen hebben op onze huid en zoekt daarbij altijd naar het spanningsveld tussen aantrekking en afstoting.

Jenny Holzer (US) 1950
Het medium van de Amerikaanse conceptuele kunstenaar Holzer is de taal, in de vorm van korte statements. Haar teksten gaan over menselijk gedrag, de consumptiemaatschappij, onze innerlijke drijfveren of de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Holzer confronteert de kijker met haar Truisms (gemeenplaatsen), meestal op plekken waar zij zo veel mogelijk mensen kan bereiken, zoals in en op openbare gebouwen, op straat en op reclameborden. Maar ook in galeries en musea treffen haar provocerende uitspraken doel.

Mark Manders (NL) 1968
Het oeuvre van Manders bestaat voonamelijk uit installaties, tekeningen, sculpturen en korte films. Belangrijk kenmerk is dat zijn werken niet een opzichzelfstaand kunstwerk zijn maar deel uitmaken van zijn ‘zelfportret als gebouw’, een gesamtkunstwerk. Het werk ‘A Place Where My Thoughts Are Frozen Together’ gaat over het evolutieproces van zowel een gebruiksvoorwerp als de mens.

Johan Tahon (BE) 1965
Tahon staat bekend om zijn boomlange gipsen mensfiguren. Hij zegt over zijn eigen werk: ‘Mijn sculpturen denken na over de wereld maar ook over hun eigen wezen. Ze staan in verbinding met de werkelijkheid, maar wisselen ook met zichzelf van gedachten. Deze gespletenheid vind ik terug bij mezelf’ en: ‘Mijn beelden tonen de toestand van ‘de’ mens als zoekend en nadenkend wezen. Het zijn sculpturen die het wezen raken van de mens, zijn denken weerspiegelen en er begrip voor trachten op te brengen.’

Guus Voermans (NL) 1949
Uitvinder en kunstenaar Voermans maakt installaties, robots en bewegende objecten van afgedankte gebruiksvoorwerpen. The Unbelievable Frying Object (UFO) is een machine die zonder tussenkomst van de mens geheel zelfstandig een ei kan bakken. UFO toont de technische complexiteit van een eenvoudige menselijke handeling.

Stan Wannet (NL) 1977
Wannet richt zich in zijn werk op de intermediaire rol die de mens speelt – tussen dier en ding – als bezieler van de levenloze wereld met de nadruk op, en de voorliefde voor, al de absurdistische eigenaardigheden die ons maakt tot wat we zijn. Het dier, het dierlijke en het dier in onszelf spelen een prominente rol.

Jenny Ymker (NL) 1969
Ymker creëert vervreemdende werelden. Zij haalt haar inspiratie uit bijzondere plekken, situaties of gebeurtenissen. In al haar werken is ze haar eigen ‘model’ en plaatst zichzelf op die manier in een andere realiteit. Ze gebruikt fotografie om verhalen van nu te verbeelden. Met de gobelin-weeftechniek kan ze haar beelden omzetten naar wandtapijten. Onlangs maakte ze haar eerste videowerk dat nu ook bij PARK te zien is.

In samenwerking met de Universiteit van Tilburg vinden er in de tentoonstellingperiode van 25 augustus tot en met 29 september diverse extra activiteiten plaats.